Türk deyince çok eskiden akla önce "Müslüman" tabiri gelirdi. Zira Türk'lerin İslamiyet öncesi inanışları ile İslam arasında çok büyük benzerlikler vardır. "Gök Tanrı" kavramı gibi... Mertlik, dürüstlük, doğruluk ve adalet kişinin hayat şîarı olurdu. Türk - İslam devletlerinin hükmettiği ecnebî milletlerin Türk hâkimiyetini benimsemelerinin nedenlerinden biri de budur. Yani inanç ve yaşayışlarındaki paralellik...
Aradan asırlar geçti. Dünya büyük değişimlere uğradı. Yeni fikirler, yeni idealler... Tabi arada bizim Türk devletinde de değişimler oldu. Meselâ uyanık geçinmeye başladı herkes. Kim kimi ne kadar kandırırsa kâr sayılıyor artık. Eskiden emanete hıyanet etmeyen millet başkalarının elindekilere bile göz diker oldu. Geçen zaman ve Türk devletlerinin kutsî vasıflarını kaldıramayan dış odaklar ektikleri nifak tohumlarının meyvelerini alıyorlar. "Fikir özgürlüğü" ve "sosyal yaşam" adı altında başlayan asimilasyon propagandaları nihayet amacına ulaştı. Bugün kimse kimseye güvenemiyor. Neden? Cevap basit: Dinden uzaklaştırıldık, soğutulduk ve başka fikirlerle donatıldık. Peygamber Efendimiz (S.A.V.) kendi döneminde bir pazar gezisi sırasında satıcılardan birinin sattığı buğdayları ağır gelsinler diye nemlendirmiş olduğunu anladığında "Bizi aldatan bizden değildir" buyurmuşlardır. Asırlarca bu düstûrla yaşayan müslümanların içine nasıl nifak tohumları atmışlarsa kökleri her tarafı sardı. Artık yerde bulunan cüzdanların sahiplerine teslim edilmesi enayilik sayılıyor. "Devlet malı deniz yemeyen keriz" anlayışı da nifak tohumları arasında... Vatana, millete beş kuruş faydası olmayan adamlar devleti milyonlarca zarara uğratabiliyorlar. Vicdan yok. Din zaten yok. İnsaf tamamen bitik... Üstelik bu dış odaklar kendilerine bir de emniyet subabı eklemeyi de ihmal etmemişler: "Şeriat geri gelirse işiniz biter. Bugünkü rahat hayatı bir daha bulamazsınız"... Şeriatı öyle kötü empoze etmişler ki zihinlere sanki şeriat şeytanın yolu (Haşa!)... Şeriat demek Kur'ân demektir. ALLAH'ın emir ve yasakları demektir. Yüce ALLAH kul hakkına girmememizi emrediyor. Kul hakkı ve şirk dışında bütün günahların affı mümkün. Hal böyleyken neden yeni nesiller hala o eski nifak tohumlarından payını alarak yetişiyor? Suç kimde? Toplumda mı? Ailelerde mi? Aslında suç hepimizde... Bireyler aileleri, aileler de toplumları oluşturur. Dürüst bireylerden dürüst aileler, dürüst ailelerden de dürüst toplumlar meydana gelir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder