Her şeyde bir hayır vardır

Zamanın birinde bir padişah yaşarmış.
Bu padişah avlanmayı çok sever, sık sık avlanırmış.
Padişahın aklı-selim, "Her şeyin hayırlısı, her şeyde bir hayır vardır." cümlesini dilinden düşürmeyen bir de veziri varmış.

Padişahın başına bir şey gelse vezir hep ;"Padişahım üzülmeyin her şeyde bir hayır vardır." dermiş.

Padişah da vezire bu yüzden çok kızarmış.

Yine bir gün padişah vezirine "Bugün ava nereye gidelim "diye sormuş, vezir bir yer tarif etmiş. Oraya gitmişler fakat avlanırken padişah elinden yaralanmış, eli kanamış ve elinin yarasını sarmışlar.

Padişah vezirine kızmış, "Senin yüzünden oldu" demiş.

Vezir yine aynı cevabı vermiş; "Her işte bir hayır vardır padişahım, üzülmeyin." demiş.

Bunun üzerine padişah vezire çok kızıp, "Ben elimi kesiyorum, sen bana 'Her işte bir hayır vardır' diyorsun" demiş ve onu zindana attırmış.

Vezir zindana giderken adeti olduğu üzere "Her işte bir hayır vardır" demiş. Padişah yine öfkelenmiş, "Adamı zindana attırıyorum adam yine aynı şeyi söylüyor" diyerek söylenmiş.

Padişah avlanmak için az sayıda adamla başka insan ayağı değmemiş bir yere gitmiş. Avlanırken oranın yerlileri bunları faka bastırıp, esir etmişler. Yerliler her gün bir esiri kendi inançları gereği kurban ediyorlarmış. Sıra padişaha gelmiş. Padişah çok korkuyormuş. Ava çıktığına çıkacağına pişman olmuş. Yaka paça kurban merasimi düzenlenen meydana getirmişler. Sonra ne dedikleri anlaşılmayan bir şeyler mırıldanmışlar. Padişah gözlerini sımsıkı yummuş. Öldürücü darbenin gelmesini beklerken onu serbest bırakmışlar. Çünkü yerlilerin inancına göre sakat veya bir yeri yaralı adamdan kurban olmazmış. Padişah vezirini düşünüp ona hak vermiş. Hemen ülkesine dönüp vezirini serbest bıraktırmış. Ama kafasına takılan bir soru varmış. Serbest bıraktığı vezirine "Hadi benim elimin kesilmesini anladık, peki senin zindana girmendeki hayır nedir?” diye sormuş.

Vezir de: 

“Eğer zindana girmeyip sizinle gelseydim, yerliler şimdi diğerleri gibi beni de kurban etmiş olacaklardı” demiş.