Bir gün Dervişlerden birine sormuşlar:
"Sevginin sadece sözünü edenlerle, onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?"
Derviş kişi "Bakın göstereyim" demiş.
Önce sevgiyi dilden gönlüne indirememiş olanları çağırarak onlara bir sofra hazırlamış. Hepsi oturmuşlar yerlerine. Derken tabaklar içinde sıcak yemekler gelmiş ve arkasından da derviş kaşıkları denilen bir metre boyundaki kaşıklar...
Derviş "Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz" diye bir de şart koymuş. "Peki" demişler ve yemeye teşebbüs etmişler. Fakat o da ne? Kaşıklar uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlarmış ağızlarına. En sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan. Bunun üzerine "Şimdi…" demiş Derviş. "Sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe" demiş. Yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen ışıklı insanlar gelmiş oturmuş sofraya bu defa. Derviş "Buyurun" deyince her biri uzun boylu kaşığını yemeğe daldırıp, karşısındaki kardeşine uzatarak birlikte yemişler yemeklerini. Böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan. "İşte..." demiş Derviş ve eklemiş, "Kim ki hayat sofrasında yalnız kendini sever, yalnız kendini görür ve yalnızca kendisi doymayı düşünürse o aç kalacaktır. Ve kim kardeşini gerçekten sever, düşünür de doyurursa o da
"Sevginin sadece sözünü edenlerle, onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?"
Derviş kişi "Bakın göstereyim" demiş.
Önce sevgiyi dilden gönlüne indirememiş olanları çağırarak onlara bir sofra hazırlamış. Hepsi oturmuşlar yerlerine. Derken tabaklar içinde sıcak yemekler gelmiş ve arkasından da derviş kaşıkları denilen bir metre boyundaki kaşıklar...
Derviş "Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz" diye bir de şart koymuş. "Peki" demişler ve yemeye teşebbüs etmişler. Fakat o da ne? Kaşıklar uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlarmış ağızlarına. En sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan. Bunun üzerine "Şimdi…" demiş Derviş. "Sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe" demiş. Yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen ışıklı insanlar gelmiş oturmuş sofraya bu defa. Derviş "Buyurun" deyince her biri uzun boylu kaşığını yemeğe daldırıp, karşısındaki kardeşine uzatarak birlikte yemişler yemeklerini. Böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan. "İşte..." demiş Derviş ve eklemiş, "Kim ki hayat sofrasında yalnız kendini sever, yalnız kendini görür ve yalnızca kendisi doymayı düşünürse o aç kalacaktır. Ve kim kardeşini gerçekten sever, düşünür de doyurursa o da
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder